Πάπιες – Μυλοπόταμος
Στη δυτική πλευρά των Κυθήρων βρίσκεται ο γραφικός Μυλοπόταμος, χωριό με αξιόλογα δείγματα αρχιτεκτονικής, πλούσια βλάστηση και τρεχούμενα νερά. Ο Μυλοπόταμος αποτελείται από τέσσερις οικισμούς και τη Κάτω Χώρα, έναν ερειπωμένο ενετικό οικισμό, όπου δεσπόζει το βενετσιάνικο κάστρο με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Στην πλατεία με τα θεόρατα πλατάνια και το παραδοσιακό καφενείο ‘ Πλάτανος’ θα συναντήσει κανείς τον ναό του Αγίου Σώστη και του Αγίου Χαραλάμπου με τις υπέροχες καμπάνες τους. Από κάτω υπάρχουν οι πηγές, με τις γούρνες που πλένανε παλιά τα ρούχα τους οι νοικοκυρές. Σήμερα θα συναντήσεις εκεί μία μικρή λίμνη στην οποία ζουν αρκετές πάπιες.

 Κατσίκες – Ντουριάνικα
Οι Ντουριάνοι φημίζονταν ως εξαιρετικοί μαστόροι και έχτιζαν καμπαναριά, καμάρες, σπεντόνια, γεφύρια και πελεκούσαν την πέτρα. Κάποιοι χωριανοί είχαν δημιουργήσει ένα συνεργείο που έφευγε από τα Κύθηρα την Άνοιξη για να δουλέψει στα Ζαγοροχώρια μέχρι το Φθινόπωρο. Τέτοια ήταν η φήμη των Ντουριάνων μαστόρων, που κυκλοφορούσε στα Κύθηρα η μαντινάδα «Αν θέλεις την καμάρα σου σεισμός να μην την πιάνει, άφησε να την χτίσουνε οι ξακουστοί Ντουριάνοι».  Φημισμένος ήταν και ο πεταλωτής του χωριού, ο Μπενέτος Κομνηνός, που πετάλωνε άλογα και μουλάρια. Ο οικισμός είχε πολλές βρύσες, περιβόλια, μποστάνια, οπωροφόρα δέντρα και οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γη, με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία. Στη δεκαετία του 50 το χωριό άρχισε να αδειάζει με τη μετανάστευση. Λέγεται ότι ο πρώτος Κυθήριος μετανάστης στην Αυστραλία το 19ο αι. ήταν Κομνηνός από τα Ντουριάνικα. Σήμερα στα Ντουριάνικα δεν θα ακούσεις πια τους ήχους των εργαστηρίων μόνο τα αγριοκάτσικα και τα πουλιά από τις κοντινές πλαγιές.

 Βατράχια – Κάλαμος

 Πρόβατα – Φράτσια
Ο Κοσμάς Καλοκαιρινός είναι ταξιτζής από τα Φράτσια που παράλληλα  φροντίζει ένα κοπάδι κατσίκια και πρόβατα. Τα ζώα του τα έχει ελεύθερα στο ύπαιθρο και δεν τα αφήνει να κοιμηθούν σε στάβλο παρά μόνο όταν είναι άρρωστα ή έτοιμα να γεννήσουν. Στο νησί ζει μόνος καθώς ούτε αυτός ούτε τα τρία αδέρφια κατάφεραν να παντρευτούν. Τον χειμώνα που δεν ασχολείται με το ταξί, ασχολείται με τις ελιές, τα ζώα του και το κυνήγι. Του αρέσει να κυνηγά μικρόπουλα, όπως κοτσύφια, τσίχλες, ορτίκια, τριγώνια και περιστασιακά μπορεί να κυνηγήσει λαγούς. Από τα παιδικά του χρόνια θυμάται ακόμα τις βεγγέρες, τις επισκέψεις δηλαδή που έκανε με την μητέρα του στα σπίτια των γειτόνων για καφέ. Και τώρα που τα σπίτια αυτά ερήμωσαν και ρήμαξαν, μόνο τα κατσίκια τα καταδέχονται για τις απογευματινές βεγγέρες.

 Γαλοπούλες και Κοτόπουλα – Τριφυλιάνικα

 Γάτες – Γουδιάνικα
H Irene έχει μεγάλη αγάπη στα ζώα. Από το 2007 που εγκαταστάθηκε στο νησί και ξεκίνησε τον σύλλογο Adapt a Cat, μέχρι σήμερα, έχει συνεισφέρει στην υιοθεσία περισσοτέρων από 140 γάτων, ενώ η ίδια διατηρεί 43 γάτες στο σπίτι της στα Γουδιάνικα. Η καλύτερη στιγμή για να τις απολαύσεις όλες μαζί είναι κατά την διάρκεια του ταΐσματος, όταν συγκεντρώνονται γύρω από τις ταΐστρες με φωνές και ενθουσιασμό. Η Irene έχει εγκαταστήσει 10 ταΐστρες για γάτες σε όλο το νησί τις οποίες ανατροφοδοτεί κάθε εβδομάδα.

 Πρόβατα – Βουνό/Καραβάς
Η Cherile, ήρθε από την Ολλανδία περίπου 30 χρόνια πριν στα Κύθηρα, χωρίς να ξέρει ούτε λέξη Ελληνικά. Εδώ γνώρισε τον Γερμανό συζυγό της, Dieter και μαζί κατάφεραν να επιβιώσουν κάνοντας όλων των ειδών τις εργασίες, από καθάρισμα σπιτιών και καλλιέργειες μέχρι ξεναγήσεις στο νησί πάνω σε γαϊδουράκια . Σήμερα μαζί με την ομάδα τους που απαρτίζεται από έναν Αλβανό βοσκό και μια βοηθό από την Βουλγαρία, αποτελούν μια από τις βασικότερες ομάδες παρασκευής και ευρείας διάθεσης χειροποίητων Τσιριγώτικων εδεσμάτων, όπως το βουτυροτσίκουδο, το παραδοσιακό αλατισμένο βούτυρο των Κυθήρων.

 Μελίσσια – Καραβάς
Το πιο φημισμένο προϊόν των Κυθήρων είναι το θυμαρίσιο μέλι. Το θυμαρίσιο μέλι ξεχωρίζει στη γεύση, στο άρωμα και στο χρώμα. Αυτή η διαφορά ήταν γνωστή από πολύ παλιά. Η πρώτη σχετική αναφορά γίνεται από τον Ηρακλείδη και χρονολογείται στο 400 π.Χ. , όπου αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι Κυθήριοι έχουν ως βασική τροφή τους το μέλι . Σήμερα η παράδοση της μελισσοκομίας είναι κυρίαρχη στο νησί, όπου μπορείς να συναντήσεις περίπου 60 μελισσοκόμους. Το θυμάρι είναι πανταχού παρόν στο νησί, ενώ το άρωμα και η γεύση που προσδίδει στο μέλι ενισχύεται από την ανθοφορία του ρεικιού και του φασκόμηλου, που φυτρώνει στις ίδιες περιοχές. Ο τρύγος του μελιού ξεκινά στα μέσα Ιουλίου και διαρκεί μέχρι τις αρχές του Αυγούστου.

 Σπηλιά Χουστή – Διακόφτι
Η σπηλιά Χουστή, στο Διακόφτι είναι ένα καλά κρυμμένο σπήλαιο με ιστορία. Η είσοδός του με τα σκαλιά της σκαλισμένα στον βράχο, οδηγεί στην κεντρική αίθουσα του σπηλαίου που φωτίζεται ικανοποιητικά από την μεγάλη τρύπα στην οροφή. Στο σπήλαιο δεν υπάρχουν σταλακτίτες ή σταλαγμίτες, επικρατεί όμως η υγρασία και ο βόμβος από τις μέλισσες που συνωστίζονται στο στόμιο της σπηλιάς. Το κρυμμένο αυτό σπήλαιο αποτέλεσε χώρο λατρείας στην αρχαιότητα, με ευρήματα που φτάνουν μέχρι την Νεολιθική εποχή ενώ στη σύγχρονη εποχή χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο των κατοίκων σε περιπτώσεις πειρατικών επιδρομών και κρησφύγετο αντιστασιακών κατά την περίοδο της Κατοχής.

 Σπηλιά Αγίας Σοφίας – Μυλοπόταμος
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της φύσης του νησιού είναι το σπήλαιο της Αγίας Σοφίας στον Μυλοπόταμο, ένα από τα λίγα ενεργά σπήλαια στην Ελλάδα -σπήλαιο στο οποίο δεν έχει σταματήσει ακόμα ο σχηματισμός των σταλαγμιτών-. Κρεμασμένο σε υψόμετρο 50 μέτρων πάνω από τον όρμο Κόκαλα, το εντυπωσιακό αυτό σπήλαιο, έχει χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους στο παρελθόν. Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας που συναντά κανείς μόλις εισέλθει σε αυτό, φέρει αγιογραφίες του 13ου αιώνα, οι οποίες σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση. Το μικρό εκκλησάκι τελούσε, μάλιστα, βαφτίσεις στην μικρή φυσική λίμνη που σχηματίζεται πίσω από αυτό, μέχρι τα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Σε διάφορες χρονικές περιόδους, το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως καταφύγιο για τους αντάρτες και τους επαναστάτες του νησιού. Η εξερεύνηση του σπηλαίου, το οποίο φτάνει τα 2000 τ.μ. σε έκταση, έγινε για πρώτη φορά από το ζεύγος Πετρόχειλου το 1955. Σήμερα το σπήλαιο είναι επισκέψιμο για τον κόσμο που θέλει να θαυμάσει τον διάκοσμο σταλακτιτών και σταλαγμιτών του εσωτερικού του καθώς και τα μοναδικά χρώματα που δημιουργούν οι προσμίξεις μετάλλων και άλλων στοιχείων στα πετρώματα των θαλάμων.

 Αγία Μόνη (Άνεμος) – Διακόφτι
Ανεβαίνοντας το γυμνό ύψωμα των 300 μέτρων που στέκει πάνω από το Διακόφτι, συναντά κανείς ένα μοναστήρι, μόνο, να δέχεται στωικά τα χτυπήματα των δυνατών ανέμων. Πρόκειται για την Αγία Μόνη, το μοναστήρι που χτίστηκε με αφορμή την εύρεση της εικόνας της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας από έναν βοσκό. Αυτό το μνημείο που βρίσκεται χτισμένο με προνομιακή θέα στο Μυρτώο Πέλαγος, έχει συνδέσει το όνομά του με τον ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που κατέφυγε στα Κύθηρα το 1803 και μετά από τάμα σε αυτήν για την έκβαση της ελληνικής επανάστασης, έστειλε χρήματα για την ανοικοδόμησή του καμπαναριού της .

 Λιμάνι (Άνεμος) – Καψάλι
Η Ελένη Χάρου, περιγράφει τον καιρό και τον άνεμο στα Κύθηρα, που θεωρείται πως αλλάζουν πολλές φορές αιφνίδια κατά την διάρκεια της μέρας: «Σήμερα ο καιρός είναι Γραιγολεβάντες (ανατολικός, βορειοανατολικός). Στο πέλαγος τον κρατάει Σιρόκο αδύναμο, γι αυτό έχουμε και ζέστη. Σήμερα στο Καψάλι δεν έχουμε αντιμάμαλα, διότι απαγκιάζει αυτός ο καιρός (αντιμάμαλο είναι η ελαφρά κίνηση του κύματος στην αμμουδιά χωρίς να φυσά αέρας). Απόψε έχει μπονάτσα και οι καλαμαριέρες ετοιμάζονται! Το ψάρεμα των καλαμαριών είναι από τα δημοφιλέστερα αυτή την εποχή. Χθες το βράδυ, όμως, είχαμε σε διάφορα μέρη των Κυθήρων, όπως στο Διακόφτι, στο Λειβάδι και αλλού, ανεμοτσάμπουρα, δηλ. αιφνιδιαστικές, παροδικές ανεμοθύελλες με βροχή. Ο καιρός κατέβαζε καθούρια (μαύρα σύννεφα στη Δύση) και έφερε μπόρες».

 Παραλία Κομπονάδας
Ανάμεσα στις παραλίες Καλαδί και Φυρή Άμμο του Καλάμου, στην απόληξη του μεγάλου φαραγγιού της νοτιοανατολικής πλευράς του νησιού, θα συναντήσει κανείς την μαγευτική παραλία της Κομπονάδας. Ο δρόμος για την παραλία είναι εύκολος και οδηγεί παράλληλα με το φαράγγι, στο στόμιό του, όπου σε υποδέχεται ένας μικρός υδροβιότοπος με βούρλα και καλάμια. Την Άνοιξη τα κελαηδίσματα που σε καλοσωρίζουν ανήκουν σε μαυροτσιροβάκους, μικρά, θαρεττά πουλιά με χαρακτηριστικό μαύρο λοφίο. Το καλοκαίρι τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν τα τζιτζίκια, που με τον θόρυβό τους δημιουργούν την ιδανική υπόκρουση για την ρέμβη στο Μυρτώο Πέλαγος. Η Κομπονάδα είναι ιδανική επιλογή για εκείνους που θέλουν να απομονωθούν, προσφέροντας άφθονο χώρο και συνδυασμό από πλατιά βότσαλα και λευκή άμμο.

 Παραλία Λιμνιώνα – Μυλοπόταμος
Η παραλία και ο οικισμός του Λιμνιώνα βρίσκονται στο τέλος μιας φιδογυριστής διαδρομής στο σημείο όπου κάποτε έστεκε ένα από τα λίγα κεδρόδαση των Κυθήρων. Κατά την διάρκεια της διαδρομής το γυμνό τοπίο εναλλάσσεται με την αποκαλυπτική θέα στην θάλασσα, οδηγώντας τελικά τον επισκέπτη στον μικρό παραθαλάσσιο οικισμό των ψαράδων με τα αρμυρίκια. Το πλέον εντυπωσιακό σημείο της περιοχής ωστόσο, απέχει ένα χιλιόμετρο πεζοπορίας από την παραλία και δεν είναι άλλο από την πράσινη λίμνη: μια φυσική πισίνα αρμυρού νερού, με πράσινα διαυγή νερά στο άνοιγμα ενός βράχου.

 Παραλία Παλαιόπολης – Παλαιόπολη
Η Παλαιόπολη ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και μύθου. Χτισμένη στην περιοχή που κάποτε δέσποζε το αρχαίο λιμάνι της Σκάνδειας, η Παλαιόπολη φέρει την κληρονομιά του τόπου όπου σύμφωνα με τον μύθο αναδύθηκε η Αφροδίτη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Παλαιόπολη είναι η μοναδική περιοχή του νησιού στην οποία διενεργήθηκαν συστηματικές ανασκαφές από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή. Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζουν μινωικοί και μυκηναϊκοί τάφοι, τα περίφημα λουτρά της Αφροδίτης, ο κοίλος βράχος, δηλαδή όπου λέγεται ότι ξεπλύθηκε η θεά όταν βγήκε από την θάλασσα καθώς και ο Θρόνος της Αφροδίτης που έχει θέα το πέλαγο . Η Παλαιόπολη είναι πεδινή, με μεγάλο ελαιώνα, ρέματα καθώς και την τη μεγαλύτερη παραλία του νησιού που απλώνεται από το διπλανό οικισμό του Αβλέμωνα μέχρι το μικρό λόφο στου Μόδι. Στην έκταση της συναντούμε τρεις επί μέρους παραλίες: την Πιάτσα, τον Βόθωνα και τη Λίμνη. Η τελευταία πήρε το όνομα της από μια μικρή λίμνη που βρίσκεται δίπλα στην παραλία. Μια μικρή καλαμένια σκηνή που βρίσκεται μόνιμα εγκατεστημένη στην παραλία, δίνει στους επισκέπτες την δυνατότητα να αφουγκραστούν τον παφλασμό των κυμάτων όπως αυτός συνδιαλέγεται με το θρόισμα από τα καλάμια και τους ήχους της πανίδας της λίμνης.

 Πηγές Αγίου Μάμα – Πετρούνι
Ένα από τα θαυματουργά μυστικά των Κυθήρων είναι οι φυσικές πηγές με τρεχούμενο νερό υψηλής περιεκτικότητας σε σίδηρο. Πρόκειται για τις πηγές σιδηρόνερου του Πετρουνιού, του αγίου Μάμα, των Οχέλων, των Μαγγάνων, της Πορτοκαλιάς και της Παλιοβασκίνας. Αυτές οι ιαματικές πηγές βρίσκονται στο βόρειο μέρος του νησιού στην περιοχή του Καραβά και του Πετρουνίου και στα ΒΔ παράλια, στην περιοχή των Οχέλων, σε σημεία δυσπρόσιτα όπου οι κακοτράχαλοι χωματόδρομοι οδηγούν σε ρεματιές χρωματισμένες από τον σίδηρο. Οι σιδηρούχες πηγές των Κυθήρων έχουν μελετηθεί από χημικούς ήδη από το 1882, ενώ στο παρελθόν δεν ήταν λίγοι οι αναιμικοί, και νεφροπαθείς των Κυθήρων οι οποίοι κατασκήνωναν στις πηγές αυτές προκειμένου να κάνουν υδροθεραπεία.

 Πηγές Αμίρ Αλί – Καραβάς
Στο γραφικό χωριό του Καραβά, μπορεί κανείς να απολαύσει μια βόλτα στην κοιλάδα της Πορτοκαλιάς, το κατάφυτο ρέμα με τα πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά που φτάνει μέχρι τις πηγές του Αμίρ Αλή. Υπάρχουν διάφορες ιστορίες περί το όνομά της πηγής αυτής. Μια από αυτές λοιπόν λέει ότι ο Αμίρ Αλής ήταν γιος ενός τούρκου τοποτηρητή και υποχρέωνε τα νιόπαντρα ζευγάρια να κοιμάται εκείνος, αντί του γαμπρού, με την νύφη την πρώτη μέρα του γάμου. Κάποια στιγμή ήρθε και η σειρά του Γιώργη να παντρευτεί και αυτό το πράγμα δεν το δέχτηκε. Οπότε σκέφτηκε να ντυθεί γυναίκα έτσι ώστε να πλησιάσει τον Αμιρ Αλί για να δώσει μια και καλή τέρμα σε αυτή την βάρβαρη απαίτηση . Κάποιος όμως προειδοποίησε τον Αμίρ Αλί και αυτός τρομαγμένος πήρε το άλογο του και έτρεξε να γλιτώσει. Μπαίνοντας στην ρεματιά ο Γιώργης τον πρόλαβε και του έκοψε το κεφάλι στο σημείο που σήμερα είναι οι πηγές.

 Πηγές Άι Γιάννη – Βιαράδικα
Στα Κύθηρα υπάρχουν περισσότερες από 70 πηγές. Οι περισσότερες λειτουργούν μέχρι σήμερα και κάποιες έχουν πλέον στερέψει, όπως το νερό της Αφροδίτης στο Καψάλι. Υπάρχουν πηγές υποθαλάσσιες, όπως αυτές που συναντά κανείς στο Διακόφτι, στον Αυλαίμονα και την Φελωτή, ενώ η πηγή στου Λυκοδήμου, βρίσκεται μέσα σε σπηλιά. Υπάρχουν επίσης τα σιδηρόνερα τα οποία βρίσκονται στο βορειοδυτικό τμήμα των Κυθήρων. Οι πιο γνωστές πηγές του νησιού είναι εκείνες των Μητάτων, των Τριφυλλιάνικων, του Άι Γιάννη στα Βιαράδικα, του Αμίρ Αλή στον Καραβά και του Μυλοποτάμου.